@ mafalda, κι εγώ αναρωτιέμαι τί να σκέφτεται, και δεν θα το μάθουμε αφού και η ίδια δεν θα θυμάται να μας πει όταν θα μπορεί…
@efou αυτά τα βλέμματα μας τρελλαίνουν, από τώρα κιόλας.
@Μ Σωστά διακρίνεις, και που να δεις τις γκριμάτσες, φτυστός!
Άσε paper μου, πού ήταν το μυαλό μου εκείνη την ώρα; και όπως λέει ένας συνάδελφος, είδες τί μπορεί να σου συμβεί για μια στιγμή χαράς? να δούμε τώρα τί μπορούμε να κάνουμε, το 50% του χαρακτήρα λένε είναι επίκτητο τα χαρακτηριστικά πάλι όχι!
5 Ιανουαρίου, 2009 στο 11:57 μμ
Πωπω τι φωτογραφία! Τι ματάρες! και τι απορία… Τι να σκέφτεται άραγε; Κούκλα είναι! Ότι καλύτερο!
6 Ιανουαρίου, 2009 στο 12:25 πμ
και τι βλέμμα!! κούκλα είναι! φτουφτουφτου!
6 Ιανουαρίου, 2009 στο 1:12 μμ
Είναι κουκλίτσα… Διακρίνω μεγάλη δόση από μπαμπά ή κάνω λάθος; Να τη χαίρεστε καμάρια μου!
6 Ιανουαρίου, 2009 στο 10:49 μμ
Να σας ζήσει και χρόνια δημιουργικά, με υγεία και αληθινή αγάπη.
Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogpot.com
7 Ιανουαρίου, 2009 στο 11:27 πμ
Ευχαριστώ παιδιά!
@ mafalda, κι εγώ αναρωτιέμαι τί να σκέφτεται, και δεν θα το μάθουμε αφού και η ίδια δεν θα θυμάται να μας πει όταν θα μπορεί…
@efou αυτά τα βλέμματα μας τρελλαίνουν, από τώρα κιόλας.
@Μ Σωστά διακρίνεις, και που να δεις τις γκριμάτσες, φτυστός!
Ευχαριστούμε Κώστα και καλως ήρθες!
8 Ιανουαρίου, 2009 στο 10:51 πμ
Τέλεια φατσούλα! Κ πως άλλαξε ήδη από όταν την είδα. Φτου, φτου, να σας ζήσει πάντα γερή κι ευτυχισμένη! 🙂
10 Ιανουαρίου, 2009 στο 11:56 πμ
Να σας ζήσει η κορούλα, είναι πανέμορφη!! Υγεία κ καλοτυχία!!! Φιλιά στη μικρή κ ευχές κ στο μπαμπά!!
12 Ιανουαρίου, 2009 στο 2:52 μμ
Υπέροχη! Να τη χαιρόσαστε…
12 Ιανουαρίου, 2009 στο 6:58 μμ
@Deadendmind, αλλάζει κάθε μέρα! Όταν θα ξανάρθεις, σίγουρα θα έχει αλλάξει ακόμα πιο πολύ!
Panigirtzou ευχαριστούμε! Θα διαβιβάσω τις ευχές…
e. Να σαι καλά και καλώήρθες στο blog!
24 Ιανουαρίου, 2009 στο 8:03 μμ
Όντως μοιάζει στον μπαμπά της!
Καλά ρε, εσύ κοιμόσουν εκείνη την ώρα και τον άφησες να δουλεύει μόνος του??? :-Ρ
24 Ιανουαρίου, 2009 στο 8:20 μμ
Άσε paper μου, πού ήταν το μυαλό μου εκείνη την ώρα; και όπως λέει ένας συνάδελφος, είδες τί μπορεί να σου συμβεί για μια στιγμή χαράς? να δούμε τώρα τί μπορούμε να κάνουμε, το 50% του χαρακτήρα λένε είναι επίκτητο τα χαρακτηριστικά πάλι όχι!
19 Μαΐου, 2009 στο 9:25 πμ
χεχε
καλημέρα σου
22 Μαΐου, 2009 στο 8:55 πμ
Καλημέρα Stef ! 🙂
14 Ιανουαρίου, 2010 στο 12:45 μμ
να μαι κι εγώ ο χαμένοοοοος…
να σου ζήσει η πανέμορφη 🙂
και να σαι κι εσύ καλα να τη χαίρεσαι.